Άβολες αλήθειες πίσω από το δάγκωμα του καρχαρία [Εικόνες]

Οι μύθοι που περιβάλλουν τον καρχαρία και πολλοί είναι και καλά ριζωμένοι στη λαϊκή συνείδηση, αφού είναι μάλλον ευκολότερο να τον παρουσιάζεις ως άσπλαχνο κτήνος που καταβροχθίζει τα πάντα στο πέρασμά του παρά να σκιαγραφείς το ακριβές πορτρέτο του, που δείχνει εξάλλου πόσο υπέροχο ζώο είναι.

Τα σπαράγματα αλήθειας που ελλοχεύουν μέσα στην τόση παραπληροφόρηση και προπαγάνδα εναντίον του είναι όμως αρκετά να φωτίσουν τη ζωή και τις συνήθειές του, έστω κι αν χάνονται κάτω από τόνους λάσπης αναξιόπιστων πληροφοριών αλλά και ηθελημένων προσπαθειών να παραμείνει το αδηφάγο τέρας των νερών.

Ας δούμε μια σειρά από δεδομένα για τον καρχαρία και τις διατροφικές του συνήθειες…

Οι καρχαρίες δεν μας μπερδεύουν με φώκιες

Όπως κι εμείς δοκιμάζουμε πολλές φορές λιχουδιές πριν τις αγοράσουμε, έτσι κι ο καρχαρίας δεν δαγκώνει πάντα επειδή πεινάει. Ακόμα πιο τρομακτικό είναι το γεγονός ότι δεν μας μπερδεύει πάντα με θαλάσσια λιοντάρια και φώκιες, καθώς έρευνες υποδεικνύουν ότι το μοτίβο των δαγκωμάτων του στον άνθρωπο είναι διαφορετικό από τα θαλάσσια ζώα. Αντίθετα λοιπόν με τον βίαιο και άγριο τρόπο που επιτίθεται στις φώκιες, ο μεγάλος λευκός φαίνεται να περιορίζει την ένταση της σιαγόνας του όταν χτυπάει άνθρωπο, κάτι που υποδεικνύουν εξάλλου τα ελαφρά τραύματα που φέρουν συνήθως τα ανθρώπινα θύματά του.

Κορυφαίος θηρευτής καθώς είναι, ο μεγάλος λευκός δεν φοβάται τίποτα και συχνά χώνει τη μύτη του στα πάντα από απλή περιέργεια. Και μιας και δεν έχει χέρια, το στόμα και τα δόντια του κάνουν αυτή ακριβώς τη δουλειά. Όσο για τον βασικό λόγο που δεν περιλαμβανόμαστε στις διατροφικές του συνήθειες, είναι γιατί δεν έχουμε αρκετό λίπος…

Οι καρχαρίες προτιμούν τους άντρες

Δεν ξέρουμε τι φταίει, αλλά αυστραλιανή έρευνα που κατέγραψε τις παγκόσμιες επιθέσεις καρχαρία σε μια περίοδο 30 ετών (δημοσιεύτηκε το 2011) έδειξε ότι οι άντρες είναι οι αγαπημένοι τους: το 84% των επιθέσεων καρχαρία σε άνθρωπο αφορούν σε άντρες και άλλο ένα 89% των απωλειών ζωής από δάγκωμα καρχαρία είναι επίσης γένους αρσενικού.

Οι έρευνες για τις διατροφικές συνήθειες του καρχαρία έχουν γίνει στις μέρες μας ιδιαίτερα ακριβείς και μια σειρά από ενδιαφέροντα στατιστικά έχουν συλλεχθεί. Ξέρουμε από διαχρονική έρευνα του Πανεπιστημίου της Φλόριντα (που κράτησε από το 1956-2008) ότι οι περισσότερες επιθέσεις καρχαρία γίνονται σε σέρφερ με ασπρόμαυρες στολές, μέρα Κυριακή, κατά τη διάρκεια της νέας Σελήνης και στα ρηχά. Η πιθανότητα να δαγκωθεί το θύμα στο πόδι είναι διπλάσια από κάθε άλλο σημείο του σώματός του και πέντε φορές μεγαλύτερη από την πιθανότητα να του αρπάξει ο καρχαρίας το χέρι…

Κίνδυνος στα ρηχά νερά

Οι περισσότεροι αισθανόμαστε ασφαλείς όταν πατώνουμε, αν και όταν μιλάμε για καρχαρίες, πρέπει να το ξανασκεφτούμε. Γιατί όπως είπαμε και παραπάνω, οι περισσότερες επιθέσεις καρχαρία λαμβάνουν χώρα στα ρηχά, εκεί που συνωστίζονται εξάλλου οι περισσότεροι λουόμενοι. Παρά τη μεγαλύτερη συχνότητα δαγκωμάτων στα ρηχά όμως, φαίνεται ότι οι επιθέσεις στα βαθιά νερά είναι σοβαρότερες και πολλές φορές θανατηφόρες.

Από το 1907-2010, οι 201 από τις 210 επιθέσεις του μεγάλου λευκού σε άνθρωπο έλαβαν χώρα στα ρηχά (λιγότερο από 2 μέτρα βάθος), με τα ποσοστά να κυμαίνονται σε αντίστοιχα μεγέθη και για τα άλλα δημοφιλή είδη καρχαρία. Ο καρχαρίας-τίγρης της Χαβάης, που τρέφεται εξάλλου στα ρηχά, επιτέθηκε εφτά φορές σε άνθρωπο μόνο το 2012. Και βέβαια παραμένει το Νο 2 σε επιθέσεις στον άνθρωπο, πίσω μόνο από τον μεγάλο λευκό, αν και αυτός πιθανότατα δεν θα σταματήσει την επίθεση όταν αντιληφθεί ότι το θύμα είναι άνθρωπος…

Οι κατά συρροή δολοφόνοι της θάλασσας

«Τα Σαγόνια του Καρχαρία» σκιαγράφησαν την εικόνα του αδηφάγου λευκού καρχαρία που καραδοκεί για ανθρώπους και χτυπά με ακρίβεια και πρόγραμμα serial killer. Αν αντικαταστήσουμε τους ανθρώπους με φώκιες, τότε η κινηματογραφική περιγραφή είναι κατάφωρα αληθής και ακριβέστατη όσον αφορά στις θηρευτικές του συνήθειες. Μελέτη του 2009 ήταν αυτή που έδειξε τις στρατηγικές κατά συρροή δολοφόνου που εφαρμόζει ο μεγάλος λευκός: καραδοκεί όντως για τη λεία του σε συγκεκριμένα «βοσκοτόπια» και παραμένει αθέατος από τους περαστικούς, περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία για αιφνιδιαστική επίθεση.

Επιδεικνύοντας μια λογική κυνηγιού σχεδόν ανθρώπινη, ο μεγάλος λευκός δεν επιλέγει την περιοχή του απλώς και μόνο από τις μεγαλύτερες πιθανότητες να βρει τροφή, αλλά από τον ιδανικό συνδυασμό ποσότητας τροφής και ευκολίας επίθεσης. Επίσης, η μάθηση περιλαμβάνεται στην ατζέντα του καρχαρία, καθώς μεγαλώνοντας ηλικιακά γίνεται ολοένα και περισσότερο η γνωστή μηχανή θανάτου, αναπτύσσοντας μεγαλύτερη ακρίβεια στις επιθέσεις και περιορίζοντας έτσι τα όρια της περιοχής κυνηγιού του.

Κοντολογίς, οι θηρευτικές τακτικές του μεγάλου λευκού ομοιάζουν στις στρατηγικές του κατά συρροή δολοφόνου, με ομάδα εγκληματολόγων να αναγνωρίζει κοινά πρότυπα θανάσιμης συμπεριφοράς. Η διαφορά είναι φυσικά ότι ο καρχαρίας κυνηγά επειδή πεινάει και όχι για ικανοποίηση του ψυχωτικού ψυχισμού του…

Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα