Το σκοτεινό μυστικό του Ισραήλ από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του

Advertisement

Αλλά και στα χαρτιά της υιοθεσίας δεν υπήρχε καμία υπογραφή, ούτε από τη βιολογική μητέρα ούτε από δικαστή. Για να βρει το όνομα της μητέρας του χρειάστηκε να ψάξει μόνος του, καθώς δεν είχε καμία βοήθεια από τις αρμόδιες υπηρεσίες. «Χρειάστηκαν τρία χρόνια για να βρω το όνομα. Πήγα κατευθείαν στην επικεφαλής της υπηρεσίας και της είπα το επίθετο της οικογένειάς μου. Τη ρώτησα αν είχα δίκιο, αλλά δεν πήρα απάντηση», σημειώνει, εξηγώντας ότι το χρώμα που άλλαξε το πρόσωπο της γυναίκας τον έκανε να καταλάβει πως είχε βρει τη βιολογική του οικογένεια.

Grunbaum2
Ο Grunbaum σήμερα

Ο πατέρας του είχε πεθάνει πριν από μερικά χρόνια, αλλά βρήκε τη μητέρα του. Τότε άρχισε μια διπλή ζωή, επισκεπτόμενους τους βιολογικούς του συγγενείς και κρύβοντας την αλήθεια από τους θετούς του γονείς. «Νομίζω ότι θα τους κατέστρεφε να ξέρουν ότι γνωρίζω την αλήθεια». Τα κενά στα έγγραφα υιοθεσίας του τον έπεισαν πως οι θετοί του γονείς πιθανότατα γνώριζαν ελάχιστα για τις συνθήκες της υιοθεσίας.

Μητέρα και κόρη επανενώθηκαν έπειτα από 20 χρόνια ερευνών

Η ιστορία του Grunbaum σίγουρα δεν είναι η μοναδική. Τα στοιχεία κάνουν λόγο για χιλιάδες κλεμμένα παιδιά στην πρώτη δεκαετία ζωής του Ισραήλ.

levine
Η επανένωση της Tzila Levine με τη βιολογική της μητέρα στον ισραηλινό Τύπο

Μία από τις πιο γνωστές υποθέσεις στο Ισραήλ, που είδε το φως της δημοσιότητας το 1997, είναι εκείνη της Tzila Levine, η οποία επανενώθηκε με τη βιολογική της μητέρα μετά από 20 χρόνια ερευνών. Τα αποτελέσματα της εξέτασης DNA επιβεβαίωσαν τη συγγένεια με τη Margalit Umaysi, μετανάστρια από την Υεμένη.

Ένας γιατρός στη Χάιφα είχε πάρει τη μικρή από τη μητέρα της λίγο αφότου είχε γεννηθεί το 1949 και την είχε παραδώσει στους θετούς της γονείς, χρησιμοποιώντας παραποιημένα έγγραφα. Η υιοθεσία εγκρίθηκε από τον δικαστή Moshe Landau, που επρόκειτο αργότερα να λάβει μια θέση στο Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ.

heiman
Η Tziona Heiman με τη βιολογική της μητέρα

Η υπόθεση της Tziona Heiman αποκαλύφθηκε πέντε χρόνια αργότερα από την εφημερίδα Yedioth Ahronoth. Έχοντας την υποψία ότι ήταν υιοθετημένη, ήρθε αντιμέτωπη με τους θετούς της γονείς, οι οποίοι αναγκάστηκαν να παραδεχτούν πως είχε επιλεγεί από ένα νοσοκομείο της Ιερουσαλήμ. Ο γείτονάς τους Yigal Allon, ένας διάσημος ισραηλινός εισαγγελέας, όπως είπαν οι ίδιοι, τους την είχε δώσει ως «δώρο γενεθλίων». Η Heiman κατάφερε αργότερα να εντοπίσει τους βιολογικούς της γονείς.

Αυξανόμενη πίεση να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση

Η πίεση προς την ισραηλινή κυβέρνηση να δώσει απαντήσεις για όλες τις παραπάνω και πολλές ακόμη υποθέσεις έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια. Τα social media έχουν παίξει τον δικό τους ρόλο στη συνειδητοποίηση των οικογενειών για την έκταση των εξαφανίσεων.

Ο Yael Tzadok, ισραηλινός δημοσιογράφος που ερευνά υποθέσεις εξαφανισμένων παιδιών τα τελευταία 20 χρόνια δήλωσε στο AlJazeera: «Πρόκειται για το πιο σκοτεινό μυστικό του Ισραήλ. Εβραίοι απήγαγαν άλλους Εβραίους, Εβραίοι που έρχονταν σε ένα κράτος που είχε μόλις δημιουργηθεί ως πρόσφυγες την επομένη του Ολοκαυτώματος. Η αποκάλυψη της αλήθειας ενέχει τον κίνδυνο πρόκλησης ενός σεισμού».

Οι οικογένειες και όσοι τις στηρίζουν πιστεύουν πως τα περισσότερα παιδιά είναι ακόμη ζωντανά σήμερα, αλλά ένα ελάχιστο ποσοστό, όπως ο Grunbaum, γνωρίζει πως κλάπηκε από τους βιολογικούς του γονείς. Σύμφωνα με τον ίδιο, τα στοιχεία δείχνουν ότι τα περισσότερα εξαφανισμένα παιδιά είναι από οικογένειες Εβραίων που προέρχονταν από αραβικές χώρες. Το προσωπικό των νοσοκομείων τα έπαιρνε και είτε τα πουλούσε είτε τα έδινε σε Εβραίους από την Ευρώπη, στο Ισραήλ αλλά και στο εξωτερικό.

yemen
Εβραίοι από την Υεμένη φτάνουν το 1950 στο Ισραήλ

«Οι γονείς από τις αραβικές χώρες θεωρούνταν κακοί, πρωτόγονοι άνθρωποι, που ήταν μια χαμένη υπόθεση. Η κυριαρχούσα άποψη της εποχής ήταν ότι, τοποθετώντας τα παιδιά σε οικογένειες Εβραίων από την Ευρώπη, θα μπορούσαν να σωθούν, σε αντίθεση με τους γονείς τους. Θα μορφώνονταν και θα προετοιμάζονταν σωστά για το νέο εβραϊκό κράτος».

«Ο πατέρας μου ήταν στο Άουσβιτς και η μητέρα μου στο Νταχάου. Οι επιζώντες υπέφεραν από ψυχικά και σωματικά τραύματα και τους ήταν δύσκολο ή αδύνατο να κάνουν παιδιά. Η άποψη την εποχή εκείνη ήταν ότι οι Υεμενίτες είχαν μεγάλες οικογένειες και θα άντεχαν την απώλεια ενός ή δύο μελών», δηλώνει, από την πλευρά του, ο Grunbaum.

Ο ισραηλινός πρωθυπουργός έκρινε πως έφτασε η ώρα να απαντήσει στις εκκλήσεις να χυθεί άπλετο φως στην τραγική υπόθεση, ανακοινώνοντας μια νέα εξέταση των στοιχείων. Όρισε τον Χανέγκμπι επικεφαλής της επανεξέτασης των εγγράφων με τα οποία είχαν ασχοληθεί ήδη τρεις σχετικές επιτροπές. Και η ομολογία του υπουργού δεν άργησε να έρθει. Όταν ρωτήθηκε στην ισραηλινή τηλεόραση αν κυβερνητικοί αξιωματούχοι εμπλέκονται στο σκάνδαλο, η απάντησή του ήταν: «Ίσως δεν μάθουμε ποτέ».

Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα

Σελίδες — 1 2

Advertisement