Αναζητώντας αρχαιολογικές αποδείξεις για την ύπαρξη γιγάντων

Κι έτσι τα τελευταία 200 χρόνια (και ειδικά από τις αρχές του 20ού αιώνα) η αρχαιολογική σκαπάνη φέρεται να αποκαλύπτει συχνά πυκνά γιγαντιαίους σκελετούς ή απολιθωμένα αποτυπώματα, υποδεικνύοντας ότι ενδεχομένως να υπάρχει κάτι περισσότερο από την απλή μυθιστορία.

Κάθε τέτοια αναφορά συνοδεύεται βέβαια πάντα από θεωρίες συνωμοσίας και πλεκτάνες, αφήνοντας πρόδηλους υπαινιγμούς για «θάψιμο» των ανακαλύψεων ή αντιθέτως για απάτες που στήνονται εις βάρος της επιστήμης.

Είναι όμως όλες οι ανασκαφές πλαστές ή μήπως υπάρχει κάτι που δεν εμπίπτει στην επικράτεια της εξαπάτησης;

Οι παρακάτω ανακαλύψεις γιγάντων έχουν δεχτεί φυσικά την κριτική τους και παραμένουν ακραία αμφιλεγόμενες, φαίνεται πάντως πως επιμένουν να αψηφούν τις απόπειρες να αποδειχτούν ολότελα ιστορίες για αγρίους…

Τα γιγαντιαία απομεινάρια της βουλγαρικής Βάρνα (2015)

Η «Θερινή Πρωτεύουσα της Βουλγαρίας» και δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της έχει πλούσια ιστορία με θρύλους γιγάντων, κι έτσι όταν κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2015 η είδηση για ανακάλυψη πελώριων απομειναριών, πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να εκδηλώσουν ενδιαφέρον.

Η ανακάλυψη έγινε μάλιστα συμπτωματικά, όταν η αρχαιολογική σκαπάνη αποκάλυψε έναν αμφορέα του 5ου αιώνα και μια σειρά από αρχαίες οχυρώσεις, στα θεμέλια των οποίων βρέθηκε ο γιγαντιαίος σκελετός. Τα χέρια του ήταν ακουμπισμένα στη μέση και το κεφάλι του στραμμένο στην Ανατολή, κάτι που κάνει τους αρχαιολόγους να υποθέσουν ότι ο συμβολικός τρόπος ταφής του υποδεικνύει ότι ήταν σημαντικό μέλος της κοινωνίας.

Παρά το γεγονός ότι δεν έγινε ποτέ γνωστό το πραγματικό ύψος του σκελετού, ο υπεύθυνος της αρχαιολογικής ομάδας τον χαρακτήρισε «εντυπωσιακό» και «πολύ ψηλό». Διάσπαρτες αναφορές ήθελαν την ανακάλυψη απάτη και κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι έφερε (κι αν έφερε κάτι) στο φως η σκαπάνη στη Βάρνα…

Τα πελώρια οστά του Ισημερινού (1964)

Ήταν το 1964 στο Εκουαδόρ όταν ο ιερωμένος Κάρλος Βακά κλήθηκε από τους ντόπιους για να δει με τα μάτια του τα περίεργα κόκαλα που είχαν βρει πάνω σε ένα ορεινό συγκρότημα. Το περίεργο του πράγματος ήταν φυσικά το κολοσσιαίο μέγεθός τους! Ο ιερέας πήρε δείγμα από τα οστά και το κράτησε στο σπίτι του μέχρι τον θάνατό του.

Χρόνια αργότερα, ο αυστριακός ερευνητής Κλάους Ντόνα πήρε τα απομεινάρια στην Αυστρία για να τα εξετάσει και να τα εκθέσει φυσικά στα «Ανεξιχνίαστα Μυστήριά» του. Κατά τον ίδιο, πάμπολλοι παλαιοντολόγοι και αρχαιολόγοι τα εξέτασαν και όλοι συμφώνησαν ότι ήταν ανθρώπινα. Από το μέγεθος των οστών (μεταξύ των οποίων και μια πλήρης κνήμη), οι ειδικοί εκτίμησαν το μέγεθος του σκελετού στα 7,6 μέτρα!

Το γεγονός ότι δεν μπόρεσε η ομάδα των ειδικών να εντοπίσει ίχνη DNA στα οστά τούς κάνει να υποθέτουν ότι τα κόκαλα είναι ηλικίας τουλάχιστον 10.000 ετών. Την ίδια ώρα, το μέρος απ’ όπου ξεθάφτηκαν αποκαλείται από την ντόπια φυλή του Ισημερινού ως «νεκροταφείο γιγάντων». Κι αυτή η υπόθεση λογίστηκε αμφιλεγόμενη…

Οι τιτάνιες μούμιες του ποταμού Κολοράντο (1909)

Όπως πληροφορούμαστε από την εφημερίδα «Arizona Gazette» τον Απρίλιο του 1909, ο εξερευνητής Κίνκεϊντ έκανε μια σπουδαία ανακάλυψη κατεβαίνοντας το ποτάμι: αποκάλυψε ένα σπήλαιο που τον πήγε κάπου 1,6 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της γης.

Εκεί, στο τέλος της σήραγγας, συνάντησε μια οχυρωμένη περιοχή γεμάτη από χάλκινα όπλα και εργαλεία, ένα μεγάλο άγαλμα (που ο ίδιος ο εξερευνητής παρομοίασε με τις αναπαραστάσεις του Βούδα), αρχαίες επιγραφές με περίεργα ιερογλυφικά και, το καλύτερο όλων, αρκετές μούμιες τυλιγμένες σε σκουρόχρωμα σάβανα. Όσο για το ύψος τους, ήταν τουλάχιστον 2,7 μέτρα!

Λες και δεν ήταν αρκετά αμφιλεγόμενες από μόνες τους οι ανακαλύψεις του, ο Κίνκεϊντ πρόσθεσε λίγο ακόμα λάδι στη συνωμοσιολογική πυρά όταν δήλωσε πως η αμερικανική κυβέρνηση σφράγισε και απέκλεισε εντελώς την περιοχή ώστε να παραμείνει για πάντα άγνωστη στο κοινό. Αν μετανάστευσαν στην Αμερική πανύψηλοι άντρες από την Ασία (ή την Αφρική) εδώ και χιλιάδες χρόνια, κανείς δεν ξέρει, καθώς η ιστορία «θάφτηκε» έκτοτε και αφέθηκε βορά στη συνωμοσιολογική πένα…Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα