Οι ωκεανοί της Γης θα εξαφανιστούν μετά από 300 χρόνια

Ο Γενικός Γραμματέας του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού Μισέλ Ζαρό επέστησε την προσοχή στην αύξηση των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων των αερίων του θερμοκηπίου, και πρόσθεσε: «Μας περιμένει ζεστό μέλλον».

Κατά το δεύτερο ήμισυ του 21ου αιώνα, οι καύσωνες θα γίνουν ουσιαστικά ετήσιο φαινόμενο, που θα καλύπτει το 60% της επιφάνειας της Γης. Και ό,τι δεν καεί, θα βυθιστεί. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, η παγκόσμια στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει κατά 3,2 χιλιοστά το χρόνο – δύο φορές ταχύτερα από τον περασμένο αιώνα. Το περιοδικό National Geographic δημοσίευσε πρόσφατα μια πρόβλεψη των αλλαγών της γεωγραφικής μορφή του πλανήτη μας.

Εάν, ως αποτέλεσμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη λιώσουν οι πολικοί πάγοι, το νερό θα κατακλύσει σχεδόν σε όλες τις παράκτιες περιοχές, όπου σήμερα διαμένει ένα μεγάλο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού. Και όλο αυτό το νερό θα είναι σχεδόν νεκρό, όπως και πριν 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Στο θέμα αναφέρεται ο βιοφυσικός Αλεξέι Καρναούχοφ:

– Εξαφανίζονται όχι εκείνοι οι κρίκοι της αλυσίδας της φύσης, που είναι δεδομένοι, άλλα εκείνοι που ήδη βρίσκονται στο χείλος της επιβίωσης. Για παράδειγμα, περίπου το 90% του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα παράγεται περίπου από 80 είδη πλαγκτόν. Τα είδη αυτά εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη θερμοκρασία και την οξύτητα του νερού. Οι αλλαγές αυτών των παραμέτρων θα προκαλέσουν το θάνατο του πλαγκτόν. Εμείς δεν θα προσέξουμε την εξαφάνισή τους, αν και οι συνέπειες της εξαφάνισής τους είναι πολύ σοβαρές.

Μια από τις κύριες αιτίες της εξάντλησης των ωκεανών είναι οι τεράστιες ποσότητες αλιευμάτων. Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι ο αριθμός των μεγάλων ψαριών (τόνος, μάρλιν, βακαλάος, ιππόγλωσσος) από το 1950 έχει μειωθεί κατά 90%. Οι αλιευτικοί στόλοι έχουν στραφεί σε μικρότερες σαρδέλες, το γαύρο και τη ρέγκα. Και αυτά τα ψάρια τρέφονται μόνο με πλαγκτόν. Η αφαίρεση ενός τόσο σημαντικού κρίκου από την μέση της αλυσίδας τροφίμων υπονομεύει ριζικά ολόκληρο το οικοσύστημα.

Εκτός αυτού οι ανθρώπινες δραστηριότητες αλλάζουν τη χημική κατάσταση των θαλασσών. Η οξύτητα των υδάτων αυξάνεται. Συνεπώς, μειώνεται ποσότητα του ανθρακικού ασβεστίου, αυτού του μείζονα δομικού στοιχείου για τους σκελετούς και τα κελύφη των κοραλλιών, του πλαγκτόν, των οστρακοειδών, καθώς και για πολλούς άλλους θαλάσσιους οργανισμούς.

Αλλά το χειρότερο δεν είναι ότι θα έχουμε ένα πρωτόγονο οικοσύστημα των ωκεανών, πιστεύει ο Αλεξέι Καρναούχοφ:

Αν δεν περιορίσουμε την κατανάλωση των φυσικών πόρων (συμπεριλαμβανομένων των υδρογονανθράκων), οι ωκεανοί πραγματικά θα βράσουν και θα εξατμιστούν. Αυτό θα συμβεί σε 300 χρόνια. Ως τέτοια, η θάλασσα δεν θα υπάρχει καθόλου.

Η υπερθέρμανση του πλανήτη θα εισέλθει σε στάδιο μη αναστρέψιμης «καταστροφής του θερμοκηπίου». Και η Γη θα μετατραπεί σε κάτι παρόμοιο με την Αφροδίτη, στην επιφάνεια της οποίας η ζωή στη συνηθισμένη για μας μορφή είναι αδύνατη.

Με λίγα λόγια, τα σημερινά περιβαλλοντικά προβλήματα έχουν αρχίσει να επηρεάζουν άμεσα τη ζωή του κάθε ατόμου. Και δεν έχει σημασία ότι κατά την άποψη πολλών επιστημόνων, οι κλιματικές αλλαγές είναι κυκλικές – η συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα πότε αυξάνεται, πότε μειώνεται – και πρέπει να λειτουργήσει ο «αντίστροφος μηχανισμός».

Όμως κανείς δεν μπορεί να πει, πότε θα συμβεί αυτό και ποιες θα είναι οι συνέπειες.