Τα δέκα πιο άγνωστα νησιά της Μεσογείου [Εικόνες]

Κάπρι, Ιταλία

”Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν θα συναντήσεις τόσα σημεία ηρεμίας, όπως σε αυτό το μικρό νησί”, έγραφε ο Dickens για το Κάπρι του 19ο αιώνα και ο Χέμινγουεϊ συμπλήρωνε: ”μπορείς να είσαι όπως θέλεις και να λες ό,τι θέλεις”. Αφήνουμε λοιπόν εκτός βαλίτσας τις γραβάτες, τα καλοσιδερωμένα πουκάμισα και τα επίσημα φορέματα και τριγυρνάμε ξυπόλητοι στις παραλίες, συνομιλώντας με τους ντόπιους ψαράδες. Κατά τις 6 το απόγευμα, όταν τα καϊκια με τους τουρίστες φεύγουν από τη Μπλε Σπηλιά, αποφασίζουμε να την επισκεφτούμε κι εμείς, για να θαυμάσουμε το απόκοσμο εσωτερικό της. Την ώρα του δειλινού, κάνουμε βόλτα στην πόλη Anacapri, στην κορυφή του νησιού, και απολαμβάνουμε το παραδοσιακό ποτό της Νότια Ιταλίας, το limoncello.

Μινόρκα, Ισπανία

Δέκα χιλιάδες επισκέπτες εκτός Ισπανίας -οι περισσότεροι καλλιτέχνες- έχουν ερωτευτεί τις παρθένες παραλίες της και τη χαλαρή καθημερινότητά της. Γι’ αυτούς η μικρή, όλο πέτρα αδελφή της τουριστικής Μαγιόρκα είναι πλέον δεύτερη πατρίδα. Την προσοχή μας τραβούν πρώτα απ’ όλα τα talaiot, μεγαλιθικά μνημεία από την Εποχή του Χαλκού που, παρά τη φαινομενική αστάθειά τους, στέκονται γερά εδώ και 2.000 χρόνια. Αλλά και τα σπήλαια που έχει σκάψει ο χρόνος στο marès, τον ψαμμίτη από τον οποίο έχουν χτιστεί και τα σπίτια που η παλέτα τους παίζει απ’ το λευκό ως το χρώμα του μπρούντζου. Το πιο όμορφο από αυτά είναι το Pedreres de S’ Hostal, ένας λαβύρινθος λαξευμένος από το χέρι του ανθρώπου της Παλαιολιθικής Εποχής, μαγικό σκηνικό πλέον για τη γιορτή της αυγουστιάτικης πανσελήνου. Όσο για τις παραλίες, είναι περίπου 100, προσεγγίσιμες μόνο με τα πόδια ή από τη θάλασσα. Ξεχωρίζουν οι Sul, Son Saura, Cala Turqueta και Cala Mitjana, με λευκή, λεπτή άμμο και πεύκα που φτάνουν μέχρι το κύμα.

Hvar, Κροατία

Μόλις 15 λεπτά από το Σπλιτ. Για να φτάσουμε στο κέντρο του νησιού, διασχίζουμε ένα δρόμο που περνά μέσα από πεδιάδες με λεβάντες και δεντρολίβανα. Στην πρωτεύουσα ο αέρας έχει κάτι από αρχαία Βενετσιάνικη Δημοκρατία. Αναγεννησιακά κτίρια, τείχη και παλάτια που κάποτε φιλοξενούσαν τις συνεδριάσεις του Μεγάλου Συμβουλίου. Οι ημέρες εδώ κυλούν ήρεμα. Παίρνουμε το θαλάσσιο ταξί και σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε στην παραλία της Palmiziana ή στα νησιά Pakleni. Χαλαρώνουμε στον κόλπο του Milna και στο Sveti Nedija, μικρή κοιλότητα γης με λευκή άμμο γεμάτη με πεύκα. Το δειλινό, τα εστιατόρια και τα καταστήματα του ιστορικού κέντρου ζωντανεύουν και οι πλατείες φιλοξενούν κοντσέρτα κλασικής μουσικής. Είναι η ιδανική στιγμή για να απολαύσουμε ένα ποτήρι Zlatan Plavac, το κόκκινο κρασί που παράγεται στο νησί.

Πριγκιπονήσια, Τουρκία

Έχοντας χορτάσει Κωνσταντινούπολη, επιβιβαζόμαστε σε μία από τις βάρκες που διασχίζουν τη θάλασσα του Μαρμαρά. Κατεύθυνση τα Kizil Adalar. Εννέα δασώδη νησιά, τόποι εξορίας των πριγκίπων του Βυζαντίου. Το πιο μεγάλο είναι το Buyukada. Το γυρίζουμε με άμαξα, μοναδικό μέσο μετακίνησης που, μαζί με τα ποδήλατα και τις ξύλινες βίλες της μπουρζουαζίας του 1800, ενισχύουν την ατμόσφαιρα fin de siècle. Ανεβαίνουμε με τα πόδια στο ορθόδοξο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, αγκαλιασμένο από πευκοδάσος, και χανόμαστε στο χρόνο στα υπαίθρια τραπεζάκια των café.

Προτσίντα, Ιταλία

Το νησί του Il Postino και του Ταλαντούχου κυρίου Ρίπλεϊ. Μακριά από τη θορυβώδη κοσμικότητα του Κάπρι και της Ίσκια, η Procida συστήνεται με την απλότητα ενός χωριού ψαράδων. Περπατάμε ανάμεσα στα εσπεριδοειδή, στην Chiaiolella ή στη Marina della Corricella, εξαιρετικό δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής, με σπίτια χτισμένα αμφιθεατρικά στο λόφο, που κατεβαίνουν ως τη θάλασσα. Καμάρες, σκάλες, ανθισμένα μπαλκόνια, πεζούλες με κήπους, παλάτια ευγενών του 1700 και το αβαείο του Αγίου Μιχαήλ, στο ψηλότερο σημείο του νησιού. Συγκλονιστική και η βόλτα μέχρι τις παραλίες, διασχίζοντας στενά μονοπάτια που σε φέρνουν σε μέρη μυστικά όπως το Παλιό Πηγάδι ή ο κόλπος των Ερωτευμένων.Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα